B      F            B            F         B
1. Savna, Harri, okkum øll nú títt dýrabara orð, tað,
    F              B                 F             B 
sum várregn, væta lat tú hjarta várt, gev vakstrarkor.
       Eb          Eb/B B   Gm     C7        Cm  F
Tú tín Anda okkum sendi, og tín eld í okkum tendri;
B               Gm    Cm   Eb F              F7    B
um vit frelsu longsul kendu, mettu gav títt ríka borð!
                Gm    Cm   Eb F      B       F7    B
um vit frelsu longsul kendu, mettu gav títt ríka borð!

2. Gev, vit eyðmjúk taka eftir tínum lyfti, tínum krav´,
okkum orð títt gevi kreftir til at sigla lívsins hav.
Fyri tær várt hjarta stilla, lat ei vantrúgv okkum villa,
/: Gud, lat okkum ikki spilla náðiløtuna, tú gav!:/

3. Okkum gævustund lat ansa, tá tú kallar okkum, Gud
og um frelsudagin sansa, at vit bjargast út úr sút.
Okkum boðskap tú mást bera um tað, okkum sæl kann gera.
/: Hjarta várt lat opið vera. O bønhoyr várt suff, o Gud :/