G   D         G    C
1. Mítt eyga sær eina særda hond,
       G         Em   Dsus D
hon negld móti krossi er, 
    G      D           C   G
og tó hon kvetti øll trælabond 
    Am        D  G
í døkkmyrku deyðaferð.

 2. Mítt eyga sær eina særda hond, 
har blóðið tað dýra rann.
Hon læt upp vegin til fríu lond, 
har lívið í tær eg fann.

 3. Mítt eyga sær eina særda hond, 
tað, Jesus, var fyri meg.
Og lat meg hava teg mær í nánd. 
Eg tilbiði, elski teg.

 4. Eg veit, har heima á lívsins strond, 
eg síggi teg einaferð.
Eg síggja skal tína særdu hond. 
Hon sármerkt av naglum er.