F    Bb       F
Eg Golgata, tann gamla heyg,
     Gm    C     F
við vátum eygum sá;
              Bb  F 
har rann ein náðikelda reyð
    Gm          C     F
mót mær – alt krossi frá.

    F 
   Náðin vellir enn krossi av
     Bb                   F
   friðfylt eins og tað djúpa hav;
    Bb                  F      Dm
   enn hon streymar um bygd og bý,
     Bb      C   F
   – enn er náðitíð.

2. Tann sjónin mær at hjarta gekk,
tá mína synd eg sá
í offurlambinum, ið hekk
og bløddi krossi á.

3. Eg sá, at Jesus mína skuld
og misgerð tók á seg;
í honum øll mín synd er huld,
tí frelstur eri eg.

4. Um allar ævir himni á
mín sál skal frøa seg
og lovsyngja tí frelsara,
sum doyði fyri meg.

   Náðin streymar enn hesa stund;
   kom, o, vinur, tað hevur skund!
   Einans blóðið kann reinsa teg,
   – opna himnaveg.