G         D/F#        G
Mínum frelsara eg takka vil av hjarta,
      Em           Bm              C   
fyri signingar og vernd á lívsins leið.
          Am7           D
Hann meg trygt á herum bar
Bm7          Em
– var altíð har,
        A7sus                 A7          Dsus D
hóast skeivt var mangt eitt stigið, ið eg steig.
       G             D/F#         Em
Mangan ivandi mítt hjartað hevur verið,
        C              Am7         Dsus D
mangan vantrúgvin og sjálvráðin eg var.
        G            D/F#       Em   Bm7
Men av náði Guds eg eri tað eg eri,
         C    Am7      Dsus D G
og hans náði stór var móti mær.

Eg vil takka Honum fyri míni kæru,
fyri tey sum bóðu fyri míni sál.
Fyri tey, mær rættu hond
– mong vinarbond,
fyri tey, ið hjálptu mær at seta mál.
Ofta lítið hugsandi eg havi verið,
mangan gloymt, at alt, eg fekk, mær givið var.
Men av náði Guds eg eri tað eg eri, 
og hans náði stór var móti mær.

Mínum frelsara eg lova vil av hjarta,
Honum prísa, sum meg leiddi higartil,
fyri lív í yvirflóð
– og lyfti góð,
at hann allan vegin heim meg bera vil.
Orðið sigur, at eg líkur honum verði.
tá eg andlit hans skal skoða uppi har.
Ja – av náði Guds eg eri tað, eg eri,
og hans náði stór var móti mær.