Ein tann djúpasti spurningurin, sum vit menniskju mangan stríðast við, er um ævinleikan. Hvat hendir, tá vit doyggja?
Bíblian gevur okkum svar uppá hesar djúpu spurningar. Í fyrstuni skapti Gud, men menniskjan sveik skaparan og vendi honum baki. Hetta skapti eina gjógv millum okkum og Gud, og førdi eisini deyða við sær. T.v.s. okkara lív er avmarkað, og við okkara skilnaði frá Gudi kunnu vit ikki vera saman við honum í ævinleikanum. Hetta merkir eisini títt lív í dag, tí vit kunnu siga at vit eru fødd við rygginum ímóti Gudi. Vit eru fødd við einum íbornum ynski um, at Gud skal blanda seg uttanum í okkara lívi. Vit ynskja at bestemma sjálvi. Hetta kallar Bíblian arvasyndin.
Men Gud elskaði menniskjuna so nógv, at hann setti eina bjarginarætlan í verk – eina frelsuætlan – fyri at geva okkum ein nýggjan møguleika.
Tí at so elskaði Guð heimin, at hann gav son sín, hin einborna, til tess at ein og hvør, sum trýr á hann, ikki skal glatast, men hava ævigt lív. (Jóh. 3,16)
Jesus kom sum frelsarin – sum brúgv yvir um gjónna millum okkum og Gud. Hann tók revsingina, sum vit hava uppiborið fyri at venda okkum ímóti Gudi, dagliga, so vit kunnu blíva fríðkend yvirfyri Gudi. Hetta er eisini eitt tilboð til tín
Tí at um tú játtar við munni tínum, at Jesus er harri, og trýr í hjarta tínum, at Guð vakti hann upp frá deyðum, tá skalt tú verða frelstur... (Róm. 10,9)
Men so mongum, sum tóku ímóti honum, teimum gav hann mátt til at verða Guðs børn, teimum, sum trúgva á navn hansara... (1. Jóh. 1,12)
Niðanfyri kanst tú lesa fleiri skriftstøð úr Bíbliuni, sum greiða nærri frá Guds frelsuætlan.
Róm. 3,23 | øll hava syndað ... |
Róm. 5,12 | syndin kom inn í heimin ... |
Mark. 7,21-23 | tí at úr mannahjartanum ... |
Ef. 2,1 | deyðir í misgerðum … |
Róm. 6,23 | løn syndarinnar er deyði … |
Róm. 3,20 | ... ikki av lógargerningum ... |
Ják. 2,10 | tí at um einhvør heldur alla lógina ... |
Orðt. 14,12 | mangur kann halda ein veg ... |
Ef. 2,8-9 | ikki av gerningum ... |
1. Jóh. 2,2 | hann er bót fyri syndir okkara |
1. Jóh. 1,9 | um vit játta syndum okkara ... |
1. Pæt. 1,18-19 | við dýrmæta blóði Krists ... |
Róm. 6,23 | náðigáva Guðs er ævigt lív ... |
Ef. 2,8-9 | tað er Guðs gáva ... |
Opb. 22,17 | takið fyri einki ... |
Jóh. 14,6 | eingin kemur til faðirin ... |
Áps. 4,12 | ikki er frelsa í nøkrum øðrum ... |
Hebr. 10,14 | tí at við eittans ofri ... |
1. Jóh. 5,12 | tann, sum ikki hevur Guðs son ... |
Jóh. 3,16 | tí at so elskaði Guð … |
1. Pæt. 3,18 | Kristus leið eina ferð … |
Róm. 5,8 | … meðan vit enn vóru syndarar ... |
Hebr. 9,12 | ... vann æviga loysn ... |
Kol. 1,14 | sum vit hava endurloysingina í … |
Jes. 53, 5-6 | men hann varð særdur … |
Matt. 12,31-32 | hvør synd skal verða fyrigivin ... |
Jóh. 1,12 | ... gav hann mátt at verða Guðs børn |
Fil. 4,6-7 | verið ikki stúrnir fyri nøkrum ... |
Hebr. 4,14-16 | skilir allar okkara veikleikar ... |
Ef. 3,20 | Guðs kraft virkar gjøgnum okkum ... |
2. Tim. 1,7 | ... gav okkum ikki mótloysisanda |
Matt. 18,3 | um vit ikki venda um ... |
Áps. 2,38 | vendið um ...! |
Jes. 1,18 | fara fyri rættin ... |
Opb. 3,20 | sí, eg standi við dyrnar ... |
Jóh. 1,12 | so mongum, sum tóku ímóti honum |
Orðt. 28,13 | ... skal finna miskunn ... |
Jóh. 6,37 | tann, sum kemur til mín ... |
Jer. 33,3 | kalla á meg ... |
Róm. 10,9-10 | um tú játtar við munni tínum ... |
1. Jóh. 5,11-12 | tann, sum hevur sonin ... |
Jóh. 5,24 | ... hevur ævigt lív ... |
Jóh. 20,31 | hetta er skrivað, til tess ... |
Róm. 8,1 | so er tá nú eingin fordøming ... |
1. Jóh. 3,20 | ... hvat so hjarta okkara kann døma okkum fyri ... |
Róm. 8,1
Jóh. 5,22
Róm. 5,1
Jóh. 14,27
2. Kor. 5,17
1. Kor. 1,30 | rættvísi og halgan og endurloysing |
Róm. 3,28 | rættvísgjørd av trúgv ... |
1. Kor. 6,19-20
Ef. 1,3-5
Gal. 3,29 og 4,7
Ef. 1,13 og 4,3
Áps. 2,38
Gal. 1,4
1. Jóh. 1,9 | um vit játta syndum okkara ... |
2. Krýn. 7,14 | um fólk mítt ... søkir ásjón mína ... |
Orðt. 28,13 | ... gongur við tær ... finna miskunn |
Hebr. 8,12 | ... ikki longur minnast syndir ... |
Róm. 10,9 | játtar at Jesus er harri ... |
Gal. 5,24-26 | krossfest holdið við lystunum ... |
Róm. 10,9-10 | ... tú játtar við munni tínum ... |
Áps. 1,8 | tit skulu verða vitni míni ... |
Áps. 5,32 | vit eru vitni ... |
Róm. 12,1-2 | ... umskapaðir av hugi tykkara ... |
Jes. 55,6 | leitið til Harrans ... |
Hebr. 3,8 | forherðið ikki hjørtu tykkara ... |
2. Kor. 6,2 | nú er tað ein frelsudagur ... |
Hebr. 2,3 | hvussu skulu vit tá sleppa undan ... |
Róm. 14,12 | ein og hvør ... gera Guði roknskap ... |
Mark. 8,36 | hvat gagnar tað manni ... |
Mark. 9,43-48 | ... fara í helviti ... |
Luk. 16,19-31 | ríki maður og Lázarus ... |