Bloggur

Hvør ella hvat eri eg?

Evni:

Samleiki Einleiki Kristinlív

Eg átti eina langommu, sum var lærarinda í Kommunuskúlanum í Havn. Hon fór sum ung at ganga á møti í Sloans hús og bleiv umvend, og eftir eina tíð læt hon seg doypa.

Tað, at hon tók hesa persónligu avgerð, fekk ta avleiðing, at hon varð uppsøgd sum lærarinda. Hetta var í 1914.

Eg eri sjálv fødd í 1969 og uppvaksin í Ebenezer, so eg eri uppvaksin sum baptist. Hetta fylti tó ikki so nógv sum samleiki, fyrr enn eg byrjaði á student, tí tá varð so nógv fokus á, hvør og hvat man var.

Eg minnist allarfyrsta dagin, vit byrjaðu; tá hyggur tann eina gentan runt í klassanum og sigur harðmælt: "Eg hopi (og so bannar hon) ikki, at nakar baptist er í hesum klassanum".

Eg havi ongantíð verið kedd av mínum samleika, men tað fylti nógv millum mínar floksfelagar og vinir, tað, at man var baptist, og hvat man kundi, hvussu baptistar vóru, hvussu nógvar pengar teir áttu, hvat teir gjørdu skeivt og so framvegis.

Tá eg bleiv forlovað, fyrst í 90-unum, og Heri gjørdist ungdómstrúboðari, var eg onkuntíð við til trúboðarakonvent hjá Heimamissiónini. Tað vóru hugnaligar og stuttligar løtur, og eg var væl móttikin, men aftur har stóð eg skúlarætt, tí onkrir av hesum monnum, sum vóru væl eldri enn eg, høvdu so nógv uppá hjarta við at deila teirra negativu royndir og fordómar um, hvussu baptistar vóru.

Í 1995 fluttu vit uttanlands. Fyrst til Danmarkar og seinri longur burtur. Tá upplivdi eg fyri fyrstu ferð at verða spurd, um eg var KRISTIN. Eingin tosaði um baptistar ella kirkjufólk ella annað. Tey KRISTNU høvdu ein felags samleika.

Í árunum, vit vóru í Tanzania, møttu vit fleiri trúboðarum, sum komu frá "nondenominational" samkomum, tað vil siga samkoman var KRISTIN, men ikki trúarlærudefinerað. Hetta helt eg vera sera hugtakandi og stórt, at man kann tað, hvussu fungerar tað, og eg skilji faktiskt ikki heilt, at tað ber til.

Eg havi sjálv børn nú, sum eru ung. Tey eru ávikavist 17, 19 og 21 ár. Tann yngsta hevur gingið á Podas Ung í vetur. Helvtin av klassanum kom úr Meinigheitshúsinum, og hin helvtin aðrastaðni frá. Eg spurdi hana, hvørji hini vóru, og hon segði so, hvussu tey itu. Eg spurdi aftur seinri, men hon visti ikki, hvørjum samkomum tey komu frá, og so sló tað meg. Tíðirnar eru broyttar, og samleikin er ikki tann, sum tá eg var ung, so fyri hana var tað líka mikið, hvørjari samkomu tey komu frá; tey vóru felags um at vera KRISTIN.

Tey ganga á ungdómsmøti, fyrst og fremst í Meinigheitshúsinum, men tey ganga nógv til felagstiltøk og felagsungdómsmøti eisini. Hetta er bæði møtir, sum eru fyri heimamissiónsungdóm runt landið, og eisini ungdómsmøtir fyri allar samkomur.

Tá eg var ung, fóru eg og vinkonurnar onkuntíð á møti hjá pinsunum ella øðrum. Tá plagdi mamma at siga: "Lat ikki ommu og abba vita". Hetta tí tað hevði verið ov svárt fyri tey.

Men hetta rákið, sum endiliga er við at taka fatur nú, at okkara samleiki er, at vit eru KRISTIN, og samkomurnar kunnu supplera og stuðla hvør aðra, heldur enn at isolera og mótarbeiða hvør aðrari. Tær gomlu stríðsøksirnar um gomul trúarstríð eru niðurgrivnar ella við at verða tað. – Ja, eg gleðist um, at okkara samleiki nú er, at vit eru KRISTIN. Hetta er bæði virðiligt, rúmandi og so avgjørt í tráð við Jesu ynskir.

Og hvør er tað ikki stórt, at tey ungu KRISTNU saman fara á Teen Street, - saman, í upp móti 1000 ung, møtast til "Vit eru systkin" tiltøk, -og at samkomur skipa ungdómsmøti og bjóða øllum hinum við.

Hetta hóast vit eru tilvitað um ymiskleikan í læruspurningum, so eru vit øll KRISTIN.

Malan Kjærbo Ragnarsdóttir

Bloggurin er eitt persónligt sjónarmið hjá tí, sum hevur skrivað, og hevur til endamáls at lýsa, bjóða av ella skapa orðaskifti um viðurskifti, sum onkusvegna hava við missión, kirkju og kristnilív at gera. Bloggurin er tí ikki neyðturviliga sjónarmið hjá Heimamissiónini og leiðslu hennara.

2015

2014

2013

Leita eftir evni