Bloggur

Hví prædika?

Evni:

Prædika Bíblia Boðan

Fyri tveimum árum síðan var eg til eina ráðstevnu við yvirskriftini: ”Hvat er ein góð prædika?” Sera spennandi og viðkomandi spurningur. Á stevnuni mól ein annar spurningur í bakhøvdinum á mær, og tað var spurningurin: ”Hví prædika í heila tikið?” Og síðani eg í januar byrjaði sum avloysaraprestur, har prædikuvirksemið fyllir stóran part, hevur spurningurin aftur tikið seg upp.

Frans av Assisi hevur ofta fingið skotið í skógvarnar, at hann skal hava sagt: ”Prædika – nýt orð um neyðugt” Og hóast lítið sannlíkt, at hann segði tað, munnu fleiri ofta hava goymt seg handan hesa umbering. Tað havi eg í øllum førum. Tað er onkursvegna minni stoytandi at halda munn og so royna at ”prædika” við sínari lívsførslu.

Men gleðiboðskapurin má prædikast við orðum, meðan trúvirðið verður prógvað við gerningunum.

Bæði eru neyðug – eisini prædikan!
Óansæð hvussu lítið umhildið tað man vera at prædika – tí fólk halda ikki nakar kann koma við sannleikanum – so er tað onki minnið enn júst tað, vit kristnu er kallaði til. Tó á sera ymiskan hátt. Neyðugt kann tí vera at deila upp í ymisk løg av prædiku.

Vit kunnu kalla fyrsta lagið fyri ’gerandisprát’, har kristin prædika, har vit eru. Næsta lagið kunnu vit kalla ’ymiskar leikpallar’, og er hetta t.d. bloggar, bløð, smábólkar, PODAS ella kjakkvøld. Øðrvísi tiltøk um trúgv, sum eru opin og lætt atkomulig hjá øllum, óansæð trúarstøðu. Síðsti bólkurin er so tað, vit vanliga skilja við prædiku so sum í gudstænastum ella á møtum.

Men hví prædika í heila tikið? Eg vil her nevna tvær orsøkir.

Fyrsta grundin er, at tað er nakað ólekjandi galið við mínum innasta – hjartanum. Ikki hjartapumpuni, men tí bíbilsku fatanini av hjartanum, sum er alt menniskja. Hugsa um tað! Hví er nakað galið í heiminum? Og hví er nakað galið heima hjá tær? Hví er alt ikki bara gott? Tann veruligi fíggindin er ikki bara uttanfyri menniskjuna – djevulin – men er eisini innan í okkum! Tískil er ongin ytri skipan – politisk, forsorgarlig ella sálarlig – sum kann yvirvinna tann innara fíggindan. Her mugu kristin ikki smæðast við at fortelja um syndina sum veruligu orsøkina til líðing og óndskap. Tó uttan at hetta einfaldast til, at tað altíð er tætt samband millum t.d. sjúku og synd.

Onnur grundin er eisini ein, sum ongin annar prædikar: boðskapurin um Jesus Kristus, sum hevur alt vald í himli og á jørð. Men sum ikki vísti sítt vald við at týna allan óndskap og djevulin sjálvan, men hevur víst tað ígjøgnum líðing og deyða. Bara við sínum deyða kundi Jesus yvirvinna tann veruliga fíggindan – syndina! Sum Alexandr Solsjenitsyn hevur sagt: ”Linjan, sum skilir gott og ónt, gongur ikki gjøgnum tjóðir, lond klassar ella politiskar flokkar, men gongur gjøgnum hvørt einasta mannahjarta!”

Um Jesus skuldi yvirvunnið syndina við at nýtt sítt vald, so hevði tað eisini rakt meg og hevði tað verið úti við hvørjum einasta av okkum. Ístaðin læt Jesus sítt lív, so vit kunnu fáa lív við honum. Við Jesusi sóu vit hansara ríki koma nær. Hann fyrigav syndir, grøddi og gjørdi tey deyðu livandi. Har Jesus er, vinnur kærleikin á hatrinum, friðurin á stríðnum og gleðin á beiskleikanum.

Lat okkum slíta okkum leys frá Assisi og ístaðin taka á okkum Paulusar boðskap um at útrusta hvønn annan, so vit gerast fullbúgvin, til at gera tænastu – eisini orðsins – so Guðs kirkja verður uppbygt.

Jákup Petersen

Bloggurin er eitt persónligt sjónarmið hjá tí, sum hevur skrivað, og hevur til endamáls at lýsa, bjóða av ella skapa orðaskifti um viðurskifti, sum onkusvegna hava við missión, kirkju og kristnilív at gera. Bloggurin er tí ikki neyðturviliga sjónarmið hjá Heimamissiónini og leiðslu hennara.

2015

2014

2013

Leita eftir evni