Bloggur

Hugsjónir og átrúnaður

Evni:

Seinastu tíðina hava flest miðlar verið merktir av ræðuligu hendingini í Nice, sum kravdi nógv mannalív. Ein maður koyrdi ein lastbil inn í eina mannamúgvu av fríum vilja og drap soleiðis fleiri menniskju. Tankar fara beinleiðis til yvirgangsatsóknir, og prátið fer beinanvegin inn á ISIS, islam, hugsjónir o.s.fr.

Mær rennur í hug ein sending, sum eg sá í sjónvarpinum um ein ungan mann, føddur og uppvaksin í Danmark. Hann gjørdist muslimur og endaði sítt lív undir eini sjálvmorðsatsókn við tí fyri eyga at taka onnur við sær í deyðan. Serliga rámandi var at hoyra mammuna greiða frá, at hon, tá sonurin kom til hana við teim stóru spurningunum um lívið á fold og eftir deyða, ikki hevði nakað svar at geva. Hann søkti so svar aðrastaðni og konverteraði til islam.

Eg hugsi – hvat verður svarað føroysku børnunum ella teimum ungu, sum seta spurningar til lívið her á fold og um lív eftir deyða? Verður kristindómurin, ið er ein boðskapur um vón og gleði, boðaður soleiðis, ella verður hann tagdur burtur? Verður kristna lívið borið fram at vera dapurt, keðiligt og fylt av forboðum?

”Stillestand er tilbagegang,” verður sagt, og sjálvandi skulu Føroyar og vit, sum her búgva, mennast og víðka okkara sjónarring. Men tað kemst ikki uttanum, at eitthvørt land, og harvið eisini fólkið, má til eina og hvørja tíð hava eitt akker at byggja síni grundvirði á. Um eingi grundvirði eru, koma nøkur uttanífrá! Tað kann bara vera ein kós. Tú kanst ikki stýra í allar rætningar í senn – tað letur seg ikki gera.

Eg hugsi ikki, at vit í Føroyum geva hesum nóg nógv gætur. Kanska vit, sum eru kristin, eiga at taka hetta meira til okkum, so at vit í orði og ikki minst í verki tora og vilja vera við til at vísa, hvat tað merkir at byggja lív (og samfelag) á tey virði, sum vit finna í Bíbliuni. Sum kristin fáa vit ikki svar uppá alt, men vit fáa tó svar uppá, hvussu lívið skal livast meðan vit enn eru her. Vit fáa eisini svar uppá, hvat bíðar okkum, tá okkara lív er komið at enda her á fold. Sum kristin kunnu vit sostatt vera við til at svara øðrum, sum eru í líknadi støðu sum tann ungi maðurin var í.

Tað verður nógv tosað um, at Føroyar eru á eini glíðibreyt, tá tað kemur til virðir. Tað kann væl vera, at tað er so, men ístaðin fyri at standa á síðulinjuni eiga vit sum kristin kanska heldur at bretta upp um armar, fara til verka og taka ábyrgd? Kanska vit eiga at seta tíð av til at svara spurningum um lívið her á fold og um lív eftir deyða? Kanska vit eiga at vera meira sjónlig eisini í tí almenna rúminum uttan tó at virka fordømandi og niðurgerandi yvir fyri øðrum? Kanska kirkjur og samkomur í Føroyum áttu at staðið saman í enn størri mun, og víst á tey grundvirði, ið vit sum kristin tjóð framvegis eiga at byggja okkara samfelag á?

Um vit ikki byggja á kristnu virðini, ja so sigur tað seg sjálvt, at so verður bygt á nakað annað. Hetta kann verða so nógv; um ikki islam, so kanska humanisman er tann nýggja religiónin í Føroyum, ið ger alsamt meira um seg, og sum vil alsamt meira ávirka politiskar hugsjónir og harvið eisini samfelagið? Tora vit at taka eitt samskifti upp, um hvat humanisman er, og hvat hon hevur við sær? Tora vit at seta spurning við humanismuna? Er humanisman bara góð, ella er hon bara ring?

Er nakar munur á humanismu og kristindómi? Eg vildi sagt ja, tað er stórur munur. Men kanska nógvir føroyingar í dag halda, at humanisman er tað sama sum kristindómur?

Um vit bert kunnu hava eitt akker, og um kósin bert kann vera tann eina, so er týdningarmikið at hava fyri eyga, at tað er munur á, hvørt akkerið ella kósin er humanisman ella kristindómur. Tora vit at taka hetta evnið upp?

Elsa Østergaard

Bloggurin er eitt persónligt sjónarmið hjá tí, sum hevur skrivað, og hevur til endamáls at lýsa, bjóða av ella skapa orðaskifti um viðurskifti, sum onkusvegna hava við missión, kirkju og kristnilív at gera. Bloggurin er tí ikki neyðturviliga sjónarmið hjá Heimamissiónini og leiðslu hennara.

2015

2014

2013

Leita eftir evni